Vrouwen die overvallen worden in hun rouwproces. Ze zijn zo bang dat ze hun mond houden, maar gelukkig hebben we wel dit verhaal. Gelukkig. Het is een wat onsamenhangend verhaal. De vrouwen, ik ga er vanuit dat het er drie zijn waaronder de bekende Maria Magdalena, doen wat de liefde voor hun vriend hen laat doen:

verzorgen, balsemen, gewoon even bij zijn dode lichaam zijn. Dat wil je toch als een geliefde gestorven is?

En dan – ineens - wordt hun patroon fundamenteel doorbroken. Er gebeuren allemaal dingen die totaal buiten hun schema zijn: de zware steen is al weggerold, het lichaam is er niet meer en ook een jongeman die we verder niet kennen, zegt dat ze maar naar Galilea moeten gaan, een honderd kilometer noordelijker. Die vrouwen raken echt een beetje in de war.

 

Waarom wordt ons dit op zo’n verwarrende manier verteld? Omdat ze er gewoon nog geen woorden, geen taal, voor hadden. Wij – 2000 jaar later - zijn langzaamaan wel gewend dat we met Pasen het hebben over verrijzenis, over opstanding, over opwekking. Wat je er dan ook ieder privé onder verstaat. Die vrouwen en die eerste vrienden van Jezus hadden het nog nooit eerder meegemaakt. Ergens anders wordt gezegd over die vrouwen dat ze maar wat beuzelden. Dat is niet zo mooi om dat te horen. Ik denk dat ook wij – zoals we hier vanavond bijeen zijn – moeite zullen hebben om aan anderen te vertellen wat we nu in deze Paaswake vieren. Natuurlijk is het spannend om te werken met duisternis en licht, we herkennen dat ook als er rampen gebeuren of op bepaalde momenten in ons eigen leven. We steken kaarsjes aan en leggen bloemen neer. Uit eerbied omdat iemand, of meerdere mensen gedood zijn of eenvoudigweg overleden. Maar vertellen over wat er nu precies gebeurd is met Jezus waarvan men zegt dat Hij is opgewekt uit de doden, dat is veel lastiger. De meesten onder jullie zullen er niet aan beginnen.

 

Maar moet dat dan? Neen, het moet niet. Als je het kunt, is het mooi meegenomen, maar je bent niet verplicht om uit te leggen wat de verrijzenis van Jezus betekent. Je bent wel iets anders verplicht. En dat is opstaan als je gevallen bent, het is de dood aankijken en je niet ondersteboven laten lopen omdat je medestanders hebt die je dragen. Het is een zwakkere helpen om het hoofd boven water te houden, een vluchteling, een vreemdeling. Heb je niet gehoord in het Scheppingsverhaal dat de mens naar Gods beeld en gelijkenis geschapen is? Heb je niet gehoord dat een heel volk gevlucht is uit Egypte, door de woestijn heen getrokken, dan wel niet met bootjes over de Middellandse zee, maar toch: gevlucht omdat ze als slaven werden behandeld. Hebben jullie niet gehoord dat als je gedoopt bent er in jou een kracht is gelegd om net zoals Jezus op te staan uit iedere dodende situatie?

 

We hoeven niet de plaats innemen van een kassajuffrouw die onder schot wordt gehouden door een terrorist zoals in Zuid-Frankrijk gebeurde, maar we kunnen wel instaan voor een ander als hij bedolven wordt onder rekeningen en aanmaningen en er geen raad weer mee weet. We kunnen veel doen. We laten daardoor zien dat we vrij gemaakt zijn van doemdenken, vrij gemaakt van je kop in het zand steken, vrij gemaakt van de troosteloosheid van het menselijk bestaan.

 

Pasen is dat alles, verrijzenis, opwekking, opstanding, gewoon in het dagelijkse bestaan. Tegelijkertijd zeggen we uit dat we dit niet allemaal kunnen vanuit onszelf. De omstanders bij het kruis van Jezus riepen spottend: red nu eens jezelf! Ook Hij kon dat niet. Ook Jezus moest volledig vertrouwen op God zijn Vader die dit ultieme gebaar van liefde niet onbeantwoord liet. Hij trok Hem uit de dood tot Leven. Wij mogen in deze nacht erkennen: Zo kan het dus ook! Je inzetten voor elkaar opdat die ander tot leven komt en er zijn voldoende mensen die in aanmerking komen. Zet je ogen, oren en handen maar open. Wanneer wij elkaar een Zalig Pasen wensen dan hoop ik dat de hand die we elkaar dan geven ook uitgestoken wordt om anderen overeind te helpen, op te wekken. 2000 jaar geleden is er Eén opgewekt tot leven, tot liefde, opdat wij elkaar wekken tot leven, tot liefde.

 

Joost Jansen

norbertijn