In de kerk van de Abdij van Berne vertelde Hugo Borst gisterenavond over zijn dementerende moeder en de twee boeken die hij over haar schreef.Tijdens de avond is veel gemompel van herkenning te horen.
Voor de pauze
Hugo vertelt over de “weet je nog wel” gesprekken met zijn moeder, leest voor uit zijn boeken en staat met de kerk vol mensen stil bij de verdrietige momenten, maar ook de mooie ontroerende momenten. De momenten waarop je moet lachen, maar ook denkt: ”Ach, moedertje” toch.
Hugo vertelt over de “weet je nog wel” gesprekken met zijn moeder, leest voor uit zijn boeken en staat met de kerk vol mensen stil bij de verdrietige momenten, maar ook de mooie ontroerende momenten. De momenten waarop je moet lachen, maar ook denkt: ”Ach, moedertje” toch.
Na de pauze
Iedereen krijgt de mogelijkheid om vragen te stellen. De vragen gaan over schuldgevoel en over hoe je als mantelzorger door ervaring ook beter met dementie om leert gaan. Maar ook dat het heel belangrijk is dat je als mantelzorger goed voor je zelf bent. Je moet het wel volhouden.
Iedereen krijgt de mogelijkheid om vragen te stellen. De vragen gaan over schuldgevoel en over hoe je als mantelzorger door ervaring ook beter met dementie om leert gaan. Maar ook dat het heel belangrijk is dat je als mantelzorger goed voor je zelf bent. Je moet het wel volhouden.
Er wordt met zorg gesproken over de groei van de verzorgingshuizen, de hoge eisen van de verzekeringen wat betreft hoog opgeleide mensen aan het bed. Het belang van aanwezige betrokkenheid met de hulpbehoevende mens en daarbij ook de kennis bij de steeds moeilijk wordende situaties.
Met regelmaat vroeg hij om applaus voor de mensen die voor dit mooie vak gekozen hebben en het met verve uitvoeren.
Met regelmaat vroeg hij om applaus voor de mensen die voor dit mooie vak gekozen hebben en het met verve uitvoeren.
Veel dank aan de organisatie van Berne Anders.
Tekst en foto's: José van der Heijden
