In DeMooiBernhezekrant van deze week kan men lezen dat vanmiddag een drachtige wisent uit de Maashorst ondergebracht wordt in de potstal van de Meierijsche Museumboerderij.Er zou sprake zijn van het adopteren van de zwangere wisent, die op die manier geen last meer zou hebben van opdringerige dominante stieren en lastige recreanten.
Om 14.00 uur zal het dier arriveren op de Museumboerderij. Dus zorg ik er voor op tijd aanwezig te zijn. Uiteraard moet ik op tijd zijn om het lossen van het enorme gevaarte van dichtbij te kunnen aanschouwen. Zo’n spektakel zie je tenslotte niet iedere dag. Een grote grazer uit het verre verleden die haar toevlucht zoekt in een historische boerderij.
Aangekomen is de teleurstelling echter groot want ik tref een lege paardentrailer waarin het dier vervoerd moet zijn. Blijkbaar is het lossen al geschied. Optimistisch als ik meestal ben, loop ik zo snel mogelijk naar de potstal om daar de wisent in haar nieuwe onderkomen te kunnen bekijken.
Terwijl ik daar naar toe ga valt het me wel op, dat er helemaal niemand aanwezig is op de misse van de boerderij. Normaal gesproken mag je toch verwachten dat, als een van de beruchte wisenten van de Maashorst naar Hadee komt, er veel volk op de been zou zijn.
Maar goed, ik snel naar de geopende staldeuren en wil meteen naar binnen gaan. Nu is het vrij donker in zo’n oude stal, dus moeten mijn ogen wel eerst even wennen. Wat schetst mijn verbazing; geen wisent! Gezocht in alle hoeken maar geen levend dier te zien.
In de schob tegenover de potstal hoor ik het geluid van koffiekopjes en dus besluit ik daar verhaal te gaan halen. Aan de koffie tref een klein gezelschap waaronder de voorzitter van het bestuur van de boerderij, Hans van Sleuwen.
“Och ja”, zegt Hans op mijn vraag waar de wisent is. ” De wisent is niet met de paardenwagen meegekomen, want het dier kreeg al heimwee naar haar familie voordat ze instapte. Ze kon de leden van de kudde echt niet missen”.
Ik ben enorm teleurgesteld. Blijkbaar zien de medewerkers van de boerderij dit ook en daarom troosten ze mij door me een kop koffie aan te bieden uit het spiksplinternieuwe koffiezetapparaat. Hans is net begonnen met het schrijven van een handleiding voor het ding. Als ik mijn koffie op heb, is het tijd om naar huis te gaan. Onderweg bekruipt mij het gevoel dat er iets niet klopt. Ongedurig kijk ik op mijn horloge en zie dat het vandaag 1 april is.
Foto’s en tekst: Fred Lennings.
