Met palmtakken zwaaien de mensen. Die palmtakken zijn dit jaar moeilijker te vinden want buxusmotten hebben de buxusstruiken aangevreten. Tegen de verdrukking in groeien er toch weer nieuwe loten. De natuur heeft de neiging zich te herstellen. Mensen ook? Ja, mensen ook.
Maar daar is de menselijke inzet en de wil voor nodig, en veel volhardende liefde. Dat is de adel van de mens. Hij moet zelf instemmen met verandering. Hij moet ook blijven volhouden. En we hebben hier op deze Palmzondag verhalen over een volhouder ‘pur sang’ die bij alle tegenwerking blijft doorgaan ook al kost het Hem de kop.
Wat zou er toch omgaan in iemand die bejubeld wordt en die best weet dat de publieke opinie zo maar kan omslaan. Afgelopen woensdag hebben mensen in de politiek dit ervaren. Je moet wel een robuuste innerlijk drive hebben om het toch te kunnen volhouden. Je hebt je ingezet voor de plaatselijke gemeenschap en uit je eigen dorp krijg je maar weinig stemmen: om ziek van te worden. Ook het hele drama van Jezus heeft misschien maar tweeëneenhalf jaar geduurd. Christus heeft nà Pasen dan wel een groot impact op de wereldgeschiedenis gekregen, zo ver zijn we nu nog niet. De laatste gang in zijn aardse bestaan moet nog wel gegaan worden… Dat is de gang van bejubeling én verguizing, op één dag bijeengebracht. Vandaag.
Jezus is een volhouder ‘pur sang’. Hij heeft dat in zijn bestaan laten zien. Het zat ook al in zijn jonge jaren toen Hij in de tempel achterbleef om te leren bij de rabbijnen van zijn dagen. Hij heeft het laten zien toen Hij onvermoeibaar doorging en mensen nabij was in alle levensomstandigheden. Hij bleef trouw in zijn gebed, ’s nachts en overdag. Velen van onze tijdgenoten zouden allang afgehaakt zijn, omdat het gewoon geen leuk leven is. Leven moet nu eenmaal – vandaag - ‘leuk’ zijn! Je moet er toch alles uit kunnen halen? Want een ‘later’ is er niet! Het geeft mensen van onze dagen veel stress omdat het vaak zo niet gaat en men het zo wel wil laten gaan. Met veel kunst- en vliegwerk wordt achter ‘happiness’ aangerend of minstens kan men zich eraan vergapen in televisieprogramma’s en andere evenementen waarin het allemaal breed wordt uitgesponnen.
Het verschil dat vandaag op Palm- en Passiezondag gemaakt wordt, zit ‘m nu net hier. Voor Jezus is er wel een ‘later’, er is wel het vertrouwen dat over de grens van de dood heen er Iemand is die op Hem wacht en Hem nu reeds geborgenheid biedt. Hierin wordt het verschil gemaakt. Dit verschil gaan we de komende week, de Goede Week, breed uitmeten. Kunnen wij het ook volhouden? Kunnen wij de weg van de Lijdende gaan, niet altijd omdat wij zelf zoveel te lijden hebben, wel omdat er zoveel lijden in onze wereld is. De kelders waarin mensen schuilen voor bombardementen, de bootjes met vluchtelingen op de Middellandse zee, de daklozen in onze – welvarende – grote steden…
Laten we de weg van de Goede Week gaan ook om hen. De Bejubelde en de tevens Verguisde – Jezus – vraagt ons met Hem mee te trekken.
Joost Jansen – Abdij van Berne
