Jezus zegt het ook: de vrede die ik jullie aanbiedt is zo’n andere vrede dan die je aangeboden wordt in ‘healings’, in yogasessies, in tantra en allerlei methoden. De vrede die de wereld niet kan geven – nog steeds volg ik Jezus’ woorden – is van een ander kaliber. Die vrede is anders dan het feit dat er geen oorlog is, geen onenigheid, geen verdeeldheid. Dit is natuurlijk allemaal prima, maar ik hoop dat het wel het gevolg is van een gave, een ontdekking, die wezenlijker is. De vrede waar Jezus het over heeft gaat om de totale mens, hart, ziel en lichaam. Daartoe is Hij op een gegeven moment er op uitgetrokken om mensen hiertoe te bezielen. Het gaat Hem natuurlijk om een andere levenswijze, gelovigen worden afgerekend op hun doen en laten. Maar buitenkant is pas duurzaam wanneer het gedragen wordt door de binnenkant, de innerlijke gedrevenheid, passie, de geraaktheid van het hart. Daar speelt zich in eerste instantie de ‘healing’ af, om het maar met Happinez-termen te zeggen.

 

Hoe komen we er toe? Hoe kunnen we deze innerlijke vrede bereiken? Of moet ik niet eerder zeggen: ontvangen? Ik vind het zo mooi dat wanneer Jezus na zijn dood en opwekking inbreekt bij zijn vrienden, de apostelen, zijn eerste woord is: ‘Vrede’. Tegen wie zegt Hij dit? Tegen angstige mensen. Dat zijn er velen vandaag. Angst maakt dat mensen zich opsluiten of afsluiten, of een geel hesje aantrekken, of zich wil onttrekken aan een groter verband als Europa. Zeer verschillende vormen van angst, maar het is wel angst. Die angst komt altijd ergens uit voort. Vaak omdat men niets wil verliezen en het angstig vast wil houden. Ook omdat men helemaal gefocust is op een eigen doel en vergeet dat je anderen moet leren mee te nemen. In je eentje bereikt je niets, alleen maar dat je zelf meer ontregeld raakt. We zien dat in onze samenleving, we zien dit ook in onze kerk, zelfs tot op het niveau van de lokale geloofsgemeenschappen…

Hoe kom je er uit? Hoe kom je tot vrede? Jezus kan het zo mooi zeggen: ‘Vrede laat Ik u na, mijn vrede geef Ik u.’ Hij heeft ook laten zien hoe dat gaat door bij zijn vrienden in te breken na zijn opwekking uit de doden. Dus: wil je tot innerlijke vrede komen dan moet je bij je laten inbreken. Ik bedoel natuurlijk niet in je huis, maar in je wezen: hart, ziel, lichaam. Zo groeit vrede. Want wie bij zich laat inbreken, krijgt de mogelijkheid om zich met een ander te verbinden. En wie zich verbindt met en aan een ander: daar groeit echte vrede.

Op het Happinez-festival staat er een vrouw voor onze kraam met boeken. Zij ziet een boek met de titel: Laat je omarmen. Ze zegt: ik voel dat ik een nieuwe stap in mijn leven moet maken. Maar ik aarzel. Ik zeg: je weet het pas als je de stap maakt. Daar gebeurt iets: zij breekt bij mij in met haar opmerking, ik bij haar. Ergens wil ze ontregelt worden. Alleen wie zich laat ontregelen kan tot een nieuwe, verdere vrede komen.

 

Heeft dit nog iets te maken met de vrede in de wereld? Ja, alles. Want ik zie dat vredesprocessen nooit tot een goed einde komen door nog meer wapens in te zetten, nog meer oorlog te voeren. Vrede tussen mensen, tussen volkeren, komt er alleen als mensen zich door een ander laten ontregelen en ontdekken dat die ander ook nog andere kanten heeft, aanvullend kan zijn. Misschien daarom dat we in Europa sinds1945 geen oorlog meer hebben gehad. Wie accepteert dat die andere mens echt anders is en ook uitstaat naar ontmoeting, kan

tot vrede komen. Wie hierin meegaat, misschien wel een proces van de kleine stapjes, zal ook zelf geheeld worden. Tot vrede.

 

Joost Jansen