Ik zie geen gele hesjes bij de kribbe en als er al iemand een geel hesje gedragen zou hebben, dan zou hij die afgelegd hebben. Waarom? Omdat hier kwaadheid en agressie wegsmelten. Dat is het mysterie van de aanwezigheid van een pasgeboren kind in ons midden.

Zelfs keizer Augustus, de landvoogd Quirinus of de Poetins en Trumps van onze tijd worden eenvoudig bij het zien van een pasgeboren kind.

Dat is een van de lessen die wij uit Kerstmis kunnen trekken. Wie hoog is, wordt bescheiden; wie machtig is, wordt mild; wie krachtig is, voelt zich kwetsbaar.

Verschillende ervaringen komen bij elkaar in de stal van Betlehem: Maria en Jozef die een kind ontvangen. De herders, gedreven door een belofte dat ze niet bang hoeven te zijn. De wijzen uit het Oosten die dat mysterie willen onderzoeken. Zoveel verschillende ervaringen. En die verscheidenheid wordt nog groter als we al onze eigen ervaringen, van u hier in de kerk, erbij leggen. Want bij ons allemaal roept Kerstmis warme gevoelens op, en buiten deze kerk evenzo. Kijk eens naar de reclames van de afgelopen weken. Maar is dit alles? Neen, natuurlijk niet. Kerstmis omsluit een groot geheim en dat mogen we ook openbreken.

 

Onze christelijke traditie is heel bijzonder en uniek. Het christendom is de enige godsdienst waarin wordt uitgedragen dat God naar de mensen komt, onder hen verkeert, zo sterk zelfs dat God het leven van mensen deelt. Dat laat Hij zien in Jezus. Hij is een gewone mens die als baby’tje wordt geboren, opgroeit, zijn vleugels uitslaat en mensen wil helpen met een Blijde Boodschap. Jammer dat Hij zo snel is vermoord, Hij had nog zoveel goed kunnen doen. Wat Hij brengt, is dat Hij sprekend God is. En omdat Hij gewoon een mens is geweest zoals wij, kunnen wij het ook: sprekend God zijn. Wij zijn niet toevallige schepsels, een beetje intelligenter dan de dieren en de planten, met de gave om over onszelf na te denken. Wij zijn zonen en dochters van God, met God verbonden om sprekend God te zijn.

 

Is dat nodig? Ik denk het wel, wellicht vandaag meer dan vroeger. Vandaag is er nood aan verbinding, aan sociale cohesie, aan matiging van financiële ambities en de focus op louter economische groei. Vandaag is het broodnodig dat we op ons nemen wat die Jezus als volwassene heeft uitgedragen: gemeenschap stichten, breken en delen, verzoenen en genezen. Wat Hij als volwassene heeft uitgedragen, zien we al gebeuren in de stal van Betlehem waar hoog en laag bij elkaar worden gebracht. Jozef en Maria, de herders – low class – de wijzen uit het Oosten – de upper class. Zelfs de hemel spreekt een woordje mee wanneer de engelenschare het Gloria in excelsis Deo inzet. De hemel is dus niet meer gesloten, het perspectief is veilig gesteld voor onze wereld.

 

Waar vind je een geloofstraditie of een wereldbeschouwing waarbij dit de kern van de zaak is? Deze visie gaat verder dan het louter ‘goed zijn voor een ander’, hoewel dit zeker moet gebeuren. Met de geboorte van Jezus de Christus hebben we sterke troef in handen. Wij kunnen een draai ten goede geven aan hoe het in onze buurt aan toe gaat. Gele hesjes zie je niet in onze dorpen maar dat wil niet zeggen dat er geen onvrede is en mensen negatief in het leven staan. Ik ken iemand die overal negativiteit zaait onder het motto: dat dit de realiteit is. Maar de mensen van de stal van Betlehem laten zien dat in de gebroken realiteit van een geboorte in uiterst armoedige omstandigheden, geloof, hoop en liefde sterker zijn.

Als wij nu eens kunnen geloven dat de kleine eenvoudige dingen die we doen voor anderen, al is het maar dat kerstpakket, van invloed is op de gang van de wereld, dan is in Jezus God niet voor niets mens geworden. Wij mogen Hem uitstralen…

 

Joost Jansen – Abdij van Berne