Zouden die ouders in Loosbroek dit ook hebben kunnen doen? Een verongelukte zoon tot leven wekken? Dat zou wel handig zijn en zeker een wonder. Het verhaal dat we zojuist gehoord hebben komt wel heel dichtbij!We hebben in dit verhaal te maken met twee doodse situaties: een gestorven meisje van het hoofd van een synagoge en een vrouw die aan bloedvloeiing leidt en dus onvruchtbaar is, het leven vloeit uit haar weg. Een dubbele dood zou je kunnen zeggen.
We kunnen deze twee verhalen, want het zijn er echt twee, laten slaan op zoveel andere omstandigheden in onze samenleving. Echt niet alleen op de familie Ruigrok in Loosbroek, maar ook overal waar mensen – ook al zijn ze nog in leven – eigenlijk al dood zijn. Mensen waarin geen leven meer zit omdat ze te veel pech hebben ondervonden. We vragen ons soms af: waarom gaat het in een familie altijd zo goed en is er bij een ander gezin zoveel ellende: een moeder psychisch
aan haar einde, een vader die werkloos wordt en een kind dat in de vernieling raakt. Er zijn gezinnen waar een dertigtal hulpverleners mee bezig zijn…
Daar komt dan Jaïrus, het hoofd van de synagoge bij Jezus: ‘Jezus kom snel dat kleine meisje van mij gaat ons ontsnappen.’ Zo iets staat er, vrij vertaald. Bij mij gaat iets wroeten. ‘Kleinmeisje’? Zijn dochter is twaalf jaar oud, nog twee jaar en ze is huwbaar, in die tijd. Zit die vader op het goede spoor? Wanneer Jezus het dode kind aanspreekt dan heeft Hij het over ‘een tiener’, en er wordt een woord gebruikt dat zo iets wil zeggen als: deze aankomende jonge vrouw. - Ik waag het met jullie wat op de vierkante centimeter te lezen om jullie te laten zien dat er in zo’n verhaal vaak een diepere laag zit. - Het zegt mij dat die Jaïrus zijn kind klein houdt, hij wil het bij zich houden, hij heeft moeite om het los te laten.
aan haar einde, een vader die werkloos wordt en een kind dat in de vernieling raakt. Er zijn gezinnen waar een dertigtal hulpverleners mee bezig zijn…
Daar komt dan Jaïrus, het hoofd van de synagoge bij Jezus: ‘Jezus kom snel dat kleine meisje van mij gaat ons ontsnappen.’ Zo iets staat er, vrij vertaald. Bij mij gaat iets wroeten. ‘Kleinmeisje’? Zijn dochter is twaalf jaar oud, nog twee jaar en ze is huwbaar, in die tijd. Zit die vader op het goede spoor? Wanneer Jezus het dode kind aanspreekt dan heeft Hij het over ‘een tiener’, en er wordt een woord gebruikt dat zo iets wil zeggen als: deze aankomende jonge vrouw. - Ik waag het met jullie wat op de vierkante centimeter te lezen om jullie te laten zien dat er in zo’n verhaal vaak een diepere laag zit. - Het zegt mij dat die Jaïrus zijn kind klein houdt, hij wil het bij zich houden, hij heeft moeite om het los te laten.
Jezus kiest een andere weg. Hij spreekt het meisje aan op haar toekomst: meisje, kom tot leven, je bent in je bloei, je kunt binnenkort trouwen, wellicht kinderen krijgen. Je kunt in ieder geval vruchtbaar zijn. Sta dus op, grijp je nieuwe mogelijkheden aan. Leef!
We worden langzaam door deze Blijde Boodschap meegetrokken, toekomstgericht, tot leven. Dat is trouwens ok het geval met de vrouw die Jezus aanraakt om genezen te worden. Zij kiest voor leven en doorbreekt taboes want een vrouw die aan bloedvloeiing lijdt, mag geen contact hebben met andere mensen. Er worden wat risico’s genomen in dit verhaal, of zijn het twee verhalen? Om te kunnen leven wordt risico genomen!
Wellicht is dat wel de boodschap van dit evangelie. Richt je op toekomst, kies voor wat leven geeft. Ik kom het tegen. Mensen die in al hun ellende toch verder kijken en opbouwen. Het is steeds voor mij een mysterie: waarom bij een forse tegenslag de een zich opsluit en de ander voor leven kiest en de boel weer op de rails krijgt. Zou het te maken hebben met hoe je je eerdere leven hebt ingericht? Wie in rustige, niet opwindende tijden, met perspectief zijn bestaan inricht, wie verbonden blijft met de bron van leven (voor het gemak noem ik hem maar God), zal bij tegenslag, zelfs bij het verlies van leven, toch voor leven blijven kiezen.
We worden langzaam door deze Blijde Boodschap meegetrokken, toekomstgericht, tot leven. Dat is trouwens ok het geval met de vrouw die Jezus aanraakt om genezen te worden. Zij kiest voor leven en doorbreekt taboes want een vrouw die aan bloedvloeiing lijdt, mag geen contact hebben met andere mensen. Er worden wat risico’s genomen in dit verhaal, of zijn het twee verhalen? Om te kunnen leven wordt risico genomen!
Wellicht is dat wel de boodschap van dit evangelie. Richt je op toekomst, kies voor wat leven geeft. Ik kom het tegen. Mensen die in al hun ellende toch verder kijken en opbouwen. Het is steeds voor mij een mysterie: waarom bij een forse tegenslag de een zich opsluit en de ander voor leven kiest en de boel weer op de rails krijgt. Zou het te maken hebben met hoe je je eerdere leven hebt ingericht? Wie in rustige, niet opwindende tijden, met perspectief zijn bestaan inricht, wie verbonden blijft met de bron van leven (voor het gemak noem ik hem maar God), zal bij tegenslag, zelfs bij het verlies van leven, toch voor leven blijven kiezen.
Ik kan me nog herinneren dat een buurvrouw bij ons op bezoek kwam toen een zus van mij slaagde voor haar afstuderen. Haar man was een dag tevoren gestorven en toch kwam ze feliciteren. Wij kinderen condoleerden haar. Ze zei – ik heb het toen als dertienjarige onthouden – ‘De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, zijn Naam zij geprezen.’ Dat zeg je niet als het niet een lange tijd in je heeft kunnen rijpen.
Lieve mensen, ik hoop dat wij samen kunnen groeien van binnen, dat we leren om steeds weer voor leven en toekomst te kiezen. Dat we dit leren in rustige tijden om er van te leren en te leven in roerige tijden. Het is te leren. Sommigen hebben het misschien van nature, wees er dan dankbaar om. Anderen – waaronder ikzelf – dragen het wel in aanzet in zich maar het moet geactiveerd worden. Het moet gekoesterd en gevoed worden. En wat je voedt en goed verzorgt, dat ontwikkelt zich ook. Het is een ervaring bij planten, bij dieren. Het geldt ook voor mensen, u en ik. En waar werken we dan aan? Opstaan, en blijven kiezen voor leven!
Joost Jansen, Abdij van Berne
Lieve mensen, ik hoop dat wij samen kunnen groeien van binnen, dat we leren om steeds weer voor leven en toekomst te kiezen. Dat we dit leren in rustige tijden om er van te leren en te leven in roerige tijden. Het is te leren. Sommigen hebben het misschien van nature, wees er dan dankbaar om. Anderen – waaronder ikzelf – dragen het wel in aanzet in zich maar het moet geactiveerd worden. Het moet gekoesterd en gevoed worden. En wat je voedt en goed verzorgt, dat ontwikkelt zich ook. Het is een ervaring bij planten, bij dieren. Het geldt ook voor mensen, u en ik. En waar werken we dan aan? Opstaan, en blijven kiezen voor leven!
Joost Jansen, Abdij van Berne
