Dit weekend staat voor mij in het teken van de eerste communie: op zaterdagavond de terugkomviering in Heeswijk en op zondag de eerste communieviering in Dinther. Ik let iedere keer weer er op dat die kinderen van een jaar of zeven minimaal het kruisteken kennen en het Onzevader. Waarom?Omdat dit hoort bij de tekens, de gebaren en de basistaal van een gedoopte christen.
Het kruisteken is het herkenningsteken van alle christenen. Als je ergens in het buitenland bent of juist heel dichtbij: wanneer je iemand een kruisteken ziet maken dan weet je: hij of zij hoort ook tot onze familie, deze familie van God. In de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest.
En toch is er maar één God. Onze Vader leert Jezus ons zeggen en met Pinksteren is ons de heilige Geest gegeven. Drie goddelijke personen, slechts één God. Waarom maken ze het zo moeilijk?
Omdat het om LEVEN gaat, om LIEFDE. Dat zijn zaken die voor ons helder zijn, we leven, we houden van mensen, en tegelijkertijd is het zo gecompliceerd dat mensen elkaar naar het leven staan of elkaar het kot uitvechten, hoeveel ze vroeger ook van elkaar gehouden hebben. Als onze God nou eens statisch zou zijn, als je Hem nu eens per ons zou kunnen kopen…
Niet zolang geleden is mij gevraagd om in een crematorium voor te gaan in een afscheidsplechtigheid. Maar met God hadden ze moeite. Spontaan heb ik gevraagd aan degene die stervende was: hoeveel God mag er in? Hij glimlachte en er kwam een goed gesprek. Wat moest ik doen? Ik heb de contouren van God verkend, hoe Hij in het leven van mensen aan het werk is, hoe Hij ook verborgen in het leven van deze stervende man aanwezig is geweest. Want God is zo veelzijdig!
Het feest van de Heilige Drie-eenheid gaat oever die veelzijdigheid van God. God inspireert, God bemoedigt, God helpt je onderweg. Hoe? Allereerst word ik geïnspireerd door verhalen die ik hoor uit Gods eigen boek, de Bijbel. Tegelijkertijd bid ik, ben ik stil, open me van binnen, en dat is ook inspirerend. Gekoppeld aan die Bijbelverhalen werkt die stilte beter dan een yogasessie. Bij yoga of zen ben je ook stil, echter zo-maar-stil. Met wat woorden van God krijg ik meer richting.
God bemoedigt ook. Hoe? De meeste mensen hebben een vader en een moeder, niet altijd bij elkaar, maar toch. Velen onder ons hebben een veilige jeugd gehad, en zo niet, dan hebben we wel ergens een vermoeden en een verlangen er naar. Ik geloof – let wel geloof, dus vertrouwen – dat God als een Vader mij die veiligheid en geborgenheid aanbiedt…
God helpt je onderweg: dan kom ik bij Jezus uit waarvan mij wordt verteld dat Hij niet moe wordt om steeds maar op pad te gaan , op zoek naar mensen die bemoediging en steun nodig hebben. Niet voor niets worden later christenen de ‘mensen van de Weg’ genoemd.
God werkt dus op velerlei wijzen, want dat hoort bij Leven, bij Liefde. Je laat je dan toch niet in een strak kader vastleggen? Maar God is ook veel groter dan dit alles. God is als een uitdijend heelal. Hij is niet vast te leggen. Hij heeft ook ongrijpbare kanten. Dat heb je als iemand vol en totaal LIEFDE is. Hij is altijd ook weer verder dan wij mensen zijn. Dat is uitdagend. Want we kunnen dan wel mooie dingen van God constateren – en dan denkt u wellicht: het zal wel, die pastoor heeft er voor geleerd – andere koek is dat wij uitgedaagd worden om ook over eigen grenzen heen te gaan, ook verder te trekken.
Niet voor niets geeft Jezus aan zijn vrienden, aan ons dus, de boodschap mee om uit te trekken om met alle volkeren, met alle mensen dus, in gesprek te gaan en hen nabij te zijn met wat u aan geloof en vertrouwen hebt opgedaan. Zoek ze maar op, neem ze maar bij de hand en deel met hen van je vertrouwen en wellicht ook van je geluk. Vertel ze maar van de kracht die in het kruisteken verborgen ligt: de veiligheid van God de Vader, de concrete levensgang van Jezus als voorbeeld hoe je je leven kunt inrichten en die geweldige energie die heilige Geest kan geven. Want het vuur van de Geest, liefde en bezieling, maakt ons leven anders en dus ook de hele wereld. God -Vader, Zoon en heilige Geest – maakt het verschil als wij maar over
onszelf het kruisteken maken.
Joost Jansen, pastor
