Waarom zou je doen wat in het evangelie ons wordt voorgehouden? Jezus volgen… Gelukkig horen we dat de mensen die Hij uitnodigt de nodige tegenwerpingen maken: ik heb een goede baan, ik heb een man en kinderen, ik heb mijn verantwoordelijkheden in de samenleving. Moet je zelf weten, lijkt Jezus te zeggen, kom maar met me mee.
Zo eenvoudig is het natuurlijk niet, en zo eenvoudig zal het zelfs in Jezus tijd waarschijnlijk niet gegaan zijn, en ook niet in de tussenliggende eeuwen. En het gaat volgens mij ook niet alleen om vrouwen en mannen die voor het religieuze leven kiezen. Het gaat om iedere gelovige, iedere gedoopte, iedere christen. Het gaat over u en mij.
Het is goed voor te stellen dat een jongen voor een meisje kiest – en andersom – en dat ze het vertrouwde ouderlijk nest verlaten om samen een gezin te stichten. De hormonen werken, de verliefdheid groeit tot liefde, en vaak geeft de komst van kinderen een nieuwe gezamenlijke verantwoordelijkheid. Dat is heel natuurlijk en zal altijd wel zo doorgaan. Heeft Jezus het daarover in zijn verhaal? En Elia, uit de eerste lezing? Een beetje wel, een beetje ook niet. Want in deze verhalen zit ergens een tikje radicaliteit. Uiteindelijk zal een beetje radicaliteit in iedere duurzame relatie moeten zitten, denk ik. Want radicaliteit heeft niets uit te staan met extremisme, radicaliteit betekent dat je stevige wortels hebt. Het woord is afgeleid van het woord ‘wortel’. Dus goed geworteld, goed gegrond zijn, stevig staan. Je dus niet door ieder zuchtje wind laten omwaaien maar goed weten waar je voor staat. En waar staan wij voor, persoonlijk, als gemeenschap, als parochie?
Als ik goed luister naar wat er in de samenleving aan de hand is dan behoren wij te staan voor verbondenheid en niet voor afscheiding. Jammer van de Britten. Het gaat om mensen te verbinden met elkaar zodat niemand buiten de boot valt. Het gaat dus ook om met name de zwakkeren en de kwetsbaren in de samenleving. Laten we niet vergeten dat onze goede sociale voorzieningen eeuwenlang vanuit de kerk zijn behartigd. Gelukkig dat het nu gemeengoed is geworden. Als ik goed luister naar wat er in de samenleving aan de hand is en ik met mijn andere oor luister naar de boodschap van Jezus (gelukkig heeft de Schepper mij twee oren gegeven) dan gaat het ook om het behoeden van kwetsbaar leven. Je trekt niet te snel de stekker uit iemands leven als het een tijdje tegen zit. Ook in een kwetsbare levensfase, zelfs in een terminale levensfase, blijft een mens niet alleen de moeite waard, maar kan hij of zij zelf nog zoveel ontdekkingen doen, bij het leven blijven. En Jezus vraagt zijn mensen (en dat zijn wij ook): Willen jullie daarvoor instaan? Het is wel tamelijk radicaal, uiteindelijk.
Nu is het wel dat dit niet altijd eenvoudig is. De vossen hebben holen en de vogels hun nesten, maar de Mensenzoon heeft niet eens een steen waarop hij zijn hoofd kan laten rusten. Soms wordt het spannend als je uitgedaagd wordt. Maar dat is in iedere relatie. Het kan ook spannend worden op je werk als daar ineens een hele leuke collega komt werken en je thuis moet worstelen met een stel pubers terwijl je man ook een drukke baan heeft en niet alle tijd van de wereld. Om van radicale keuzes maar te spreken…
Vandaag staat een kerk, staan geloofsgemeenschappen, staat onze parochie in HDL voor grote uitdagingen. De vanzelfsprekendheid van het geloof is er af. Misschien is dat ook wel een pluspunt. Je moet dan zelf keuzes maken. Maar de roep van Jezus ‘Volg Mij’ blijft toch klinken. Er wordt niet van u verwacht om al het oude vertrouwde los te laten, achter u te laten. Dat is niet reëel en wordt ook niet gevraagd. Wanneer gebeurt het dan wel? Daar waar er een beroep op je wordt gedaan, dat je je dan afvraagt: moet ik zélf hier niet op ingaan? Er zijn mensen die steeds zeggen: daar moet je voor bij een ander zijn, of daar heb je een bureau voor, of de gemeente moet daar maar voor opdraaien. De gemeente wil dit wel doen maar dan moeten de belastingen omhoog en dat willen we natuurlijk ook niet… Er zijn ook mensen - soms zijn dat steeds dezelfden - die wel op het appèl ingaan en die hoofd en handen beschikbaar houden. Dat zijn zij voor wie dat woord van Jezus ‘Volg Mij’ niet tevergeefs klinkt. Die ‘ja’ zeggen.
Joost Jansen, norbertijn
