Ben ik geroepen? Voel ik mij geroepen? Ja, ik ben geroepen en ook voel ik mij geroepen. Maar dan ben ik er niet. Een eenvoudig ‘ja’ is niet voldoende. Want dan komen bij velen natuurlijk de vragen op: hoe weet je dat? Hoe is dat gekomen? Moest je van je ouders? En gaat het ook weer eens over? Want het is toch gek dat je geroepen bent en dat je het dan altijd blijft.
In een leven kan best een carrièreswitch gemaakt worden. Ben ik dus een van de schapen die de stem van de Goede Herder heeft gehoord? Ja, en er zijn er gelukkig veel.
Veel mensen denken dat roeping iets is van het horen van een innerlijke stem die je als het ware opdraagt om het klooster in te gaan, of religieus of priester te worden. Dat kan soms zo gebeuren, maar meestal niet. Vraag het ook maar eens aan mensen die hun eigen beroep als een roeping zien, zoals verpleegkundigen. Natuurlijk gaat er een bepaalde aantrekkingskracht van zo’n beroep uit. Maar wil zo’n roeping standhouden dan gaat het ook om de mensen voor wie je staat. Niet voor niets heeft Jezus het in de parabel van de Goede Herder over de schapen die naar zijn stem luisteren. Je kunt zeggen dat die Jezus zelf de geroepen mens is, dat Hij niet los staat van allen voor wie Hij geroepen is. Zoals ook ik niets ben als er geen mensen om me heen staan voor wie ik me mag inzetten. Niemand is geroepen in zijn eentje. Zou dit wel zo zijn dan is na verloop van tijd een roeping ‘over’. Iedere ware geroepene – of het nu is voor het religieuze leven, het priesterschap of een ander mooi beroep – is het dankzij andere mensen. Het gaat om een diepe verbondenheid, een verbondenheid die ook dienstbaar is voor anderen.
Daarom is de parabel van de Goede Herder met zijn schapen zo juist gekozen. Het gaat om een wisselwerking, het gaat om onderlinge bemoediging. Het gaat om trouw aan anderen. En dat geldt in veel omstandigheden, ook in een huwelijk en in vriendschappen. Roeping gebeurt in relaties. Tussen mensen onderling en tussen de mens en God. Enkele dagen geleden had ik nog een heftige discussie over God. Is Hij een persoon? Is Hij iemand of is het gewoon een soort positieve energie? Ik heb nog nooit een ‘positieve energie’ horen roepen. Als ik woorden wil vinden voor Gods werking onder mensen, dan gebruik ik altijd woorden en uitdrukkingen die ik in het gewone verkeer tussen mensen ook gebruik. God spreek ik dus aan als een persoon, als een Vader, als een vriend, als een tochtgenoot, als een partner. Onze Vader. Ik kan met Hem praten. Zegt Hij ooit iets terug? Ik denk van wel. Hij zet mij aan het denken over mijn leven en dan merk ik dat Hij me richting geeft, dat Hij me als het ware stuurt. Roeping? Ja, zo zou het mogen noemen.
In dit weekend bidden we om roepingen voor mensen die hun inzet geven in onze kerken, als religieus, als diaken, als priester, als pastoraal werker, als pastoraal assistent, als… noem maar op. Maar we bidden tevens om geroepen mensen in allerlei andere manieren van leven waarin mensen hun beste krachten én hun hart aan anderen geven. Toch denk ik dit weekend wat meer aan de mensen voor die grote beweging van Jezus, de kerkgemeenschap. Ze zijn niet meer zo dik gezaaid, terwijl het toch een heel mooi engagement is. Ik heb me verbonden aan God en tegelijkertijd heb ik daardoor ook verbonden aan heel veel mensen. Want God is niet los verkrijgbaar! God verwijst altijd door naar mensen, zo ervaar ik. Mensen die een beroep op ons doen, mensen die nood hebben aan een barmhartige kerk.
Een kerk die met al haar mooie en nobele visies op hoe een mens goed kan leven, tevens de menselijke maat en de maat van barmhartigheid hoog houdt. Bij de laatste brief van de paus over huwelijk en gezin komt dit weer duidelijk naar voren. Paus Franciscus haalt niets van de waarde van het huwelijk naar beneden maar als er een kink de huwelijkskabel komt, dan is er toch weer het vangnet van een barmhartige kerkgemeenschap. Is het niet belangrijk dat deze boodschap van barmhartigheid en liefde wordt gehoord en door enthousiaste mensen wordt uitgedragen? Heeft een wereld met zoveel haat en agressie juist niet zulke mensen hard nodig? God roept, maar laten wij dan ook zelf mensen hiertoe roepen.
Joost Jansen
