overweging - Geboorte H. Johannes de Doper – 24 juni 2018‘Wat zal er worden van dit kind?’
Welke ouder vraagt zich dat niet af? Er is een kleintje geboren na een periode van verwachting en ook van groei in de buik van moeder. Het kind groeit op, je begeleidt het, er worden keuzes gemaakt.
De ouders hebben het beste met hem of haar voor, maar met de groei der jaren neemt ook het eigen initiatief van het kind toe. Wat zal er worden van dit kind? Het kind gaat op een gegeven moment zijn eigen weg. Bij Max Verstappen zat het er al jong in dat hij autocoureur zou worden. Bij sommigen hier dat ze boer zouden worden. ‘Wat zal er worden van dit kind?’ wordt vaak ook bepaald door het netwerk en de traditie waarin je bent geboren. Dat is bij Johannes de Doper ook zo. Dat hij Johannes heet - God is genadig betekent de naam, maar ook: God heeft plezier, vreugde - drukt een positieve stempel op zijn toekomst. Johannes heeft op een gegeven moment gekozen om die bijzondere naam ook hard te maken. Daarom is hij gaan dopen in de Jordaan, om aan mensen duidelijk te maken dat God zijn liefde laat uitgaan naar iedere mens die zich tot Hem keert. ‘God houdt van jou!’, wil Johannes aan ieder zeggen. Een beweging is op gang gekomen, een beweging van dopers, van dopelingen. Het doopsel is op die manier ook de beginhandeling geworden van alle christenen. Zonder doopsel geen christen.
Wij hier – allen denk ik – zijn gedoopt. Hebben onze ouders het zich ook afgevraagd: ‘Wat zal er worden van dit kind?’ Wat is er van ons geworden en wat zal er verder van ons worden? Wat er van ons geworden is, tevens op het vlak van ons geloof, daarop kunnen we alleen zelf een echt antwoord op geven. Ook wel een beetje op elkaar. Wat er van ons verder zal worden…? Dat hangt veel van onszelf af. Hoe richten we ons leven in? Bij het doopsel is bij ieder van ons bevestigd dat God zijn liefde met ons deelt. Ik blijf dit nog steeds een groot mysterie vinden. Want ik, wij, leven er echt niet altijd naar. En toch blijft zijn Liefde, kunnen we altijd op die liefde terugvallen. Dat geeft kracht en inspiratie. Hoe blijf je op die stroom van liefde aangesloten? Ik stel voor: neem iedere dag vijf minuten waarop je even stil gaat zitten en sluit af met een Onzevader of een Weesgegroet. Meer hoeft niet. Voorlopig, want als je eenmaal de smaak te pakken hebt, dan zullen die vijf minute wel langer worden, of frequenter.
En… we mogen de vraag stellen: Wat zal er van onze wereld worden? In onze christelijke traditie gaat het niet alleen om ons persoonlijk geluk en dat van hen die ons zijn toevertrouwd. Het gaat ook om de schepping, om al die mensen die deze aardkloot bevolken. Natuurlijk: wij kunnen niet alles aan. Maar we kunnen wel ons kwaad maken als kinderen gescheiden worden van hun ouders. Deden ze dat met de joden ook niet in de Tweede wereldoorlog? Daar spreken we wel met afschuw over en zouden we dat dan niet doen met wat er in een beschaafd land als de Verenigde Staten wordt gedaan? Wat zal er van onze wereld worden? En als het land nu eens wat minder beschaafd is omdat het al jaren in oorlog is? Kunnen we er wat aan doen? Zeker. We kunnen ons kwaad maken en met die adrenaline kijken naar wat dichtbij huis gebeurt. Want ook bij ons zijn kinderen vaak het ‘kind van de rekening’. Het aantal eenoudergezinnen wordt niet kleiner… We kunnen ook hier ons kwaad maken en met de nodige energie contacten leggen om mensen uit de eenzaamheid te halen. We kunnen bouwen aan goede netwerken in onze omgeving. Ook hier in Nederland kunnen we ons kwaad maken en bouwen aan dat een God van liefde mensen bereikt, een God die behagen schept niet alleen in Johannes de Doper maar in iedere mens.
God trekt zich het lot van mensen aan: dat mogen we halen uit wat wij hier vieren en waarvan het evangelie ons vertelt. Maar God komt pas dichterbij, als wij Hem dichterbij brengen. Een andere weg is er niet.
Joost Jansen, Abdij van Berne
Wij hier – allen denk ik – zijn gedoopt. Hebben onze ouders het zich ook afgevraagd: ‘Wat zal er worden van dit kind?’ Wat is er van ons geworden en wat zal er verder van ons worden? Wat er van ons geworden is, tevens op het vlak van ons geloof, daarop kunnen we alleen zelf een echt antwoord op geven. Ook wel een beetje op elkaar. Wat er van ons verder zal worden…? Dat hangt veel van onszelf af. Hoe richten we ons leven in? Bij het doopsel is bij ieder van ons bevestigd dat God zijn liefde met ons deelt. Ik blijf dit nog steeds een groot mysterie vinden. Want ik, wij, leven er echt niet altijd naar. En toch blijft zijn Liefde, kunnen we altijd op die liefde terugvallen. Dat geeft kracht en inspiratie. Hoe blijf je op die stroom van liefde aangesloten? Ik stel voor: neem iedere dag vijf minuten waarop je even stil gaat zitten en sluit af met een Onzevader of een Weesgegroet. Meer hoeft niet. Voorlopig, want als je eenmaal de smaak te pakken hebt, dan zullen die vijf minute wel langer worden, of frequenter.
En… we mogen de vraag stellen: Wat zal er van onze wereld worden? In onze christelijke traditie gaat het niet alleen om ons persoonlijk geluk en dat van hen die ons zijn toevertrouwd. Het gaat ook om de schepping, om al die mensen die deze aardkloot bevolken. Natuurlijk: wij kunnen niet alles aan. Maar we kunnen wel ons kwaad maken als kinderen gescheiden worden van hun ouders. Deden ze dat met de joden ook niet in de Tweede wereldoorlog? Daar spreken we wel met afschuw over en zouden we dat dan niet doen met wat er in een beschaafd land als de Verenigde Staten wordt gedaan? Wat zal er van onze wereld worden? En als het land nu eens wat minder beschaafd is omdat het al jaren in oorlog is? Kunnen we er wat aan doen? Zeker. We kunnen ons kwaad maken en met die adrenaline kijken naar wat dichtbij huis gebeurt. Want ook bij ons zijn kinderen vaak het ‘kind van de rekening’. Het aantal eenoudergezinnen wordt niet kleiner… We kunnen ook hier ons kwaad maken en met de nodige energie contacten leggen om mensen uit de eenzaamheid te halen. We kunnen bouwen aan goede netwerken in onze omgeving. Ook hier in Nederland kunnen we ons kwaad maken en bouwen aan dat een God van liefde mensen bereikt, een God die behagen schept niet alleen in Johannes de Doper maar in iedere mens.
God trekt zich het lot van mensen aan: dat mogen we halen uit wat wij hier vieren en waarvan het evangelie ons vertelt. Maar God komt pas dichterbij, als wij Hem dichterbij brengen. Een andere weg is er niet.
Joost Jansen, Abdij van Berne
